گمان نمی کنم کسی توفیق تشرف به مدینه منوره و حرم رسول الله (ص) را بیابد و بر خواندن نماز در دو مکان در حرم اصرار نداشته باشد. یکی کنار ستون توبه و دیگری مابین حرم و منبر رسول گرامی اسلام (ص). ...

گمان نمی کنم کسی توفیق تشرف به مدینه منوره و حرم رسول الله (ص) را بیابد و بر خواندن نماز در دو مکان در حرم اصرار نداشته باشد. این دو مکانی یکی کنار ستون توبه و دیگری مابین حرم و منبر رسول گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی (ص) می باشد که از آن حضرت نقل شده است ، فرمود :" ما بین بیتی و منبری روضة من ریاض الجنة -  میان خانه و منبر من باغی از باغ های بهشت است ."این روزها که در مدینه منوره بسر می برم ، بیش از هر زمانی علاقه مند هستم تا دو رکعتی نماز در کنار ستون توبه بخوانم و از خدای خودبخواهم تا من را برای گناهان و معصیت های صورت گرفته که خود می دانم کم هم نبوده است ،  مورد عفو و رحمت خودش قرار دهد و به راه راستم هدایت نماید ، و من هم در عوض دیگر گرد گناه نگردم . این سوال از خودم که چقدر به این عهده وفادار خواهم ماند؟ و نیافتن جواب برای آن و اطمینان قلبی نداشتن به این قول و قرار از جانب خودم ، تاکنون توفیق نمازگذاری کنار ستون توبه را به من نداده است . یادمان باشد که به فرموده مولا امیر المومنین حضرت علی (ع) گناه نکردن آسان تر از توبه کردن است که برای قبولی آن نیز تازه هزار شرط وجود دارد که البته خداوند تبارک و تعالی بی نیاز از همه ما ، بخشنده ای بدون منت و توبه پذیری ستار العیوب است .ستون توبه (ـ تَ بِ) یا «ستون ابولبابه» از ستون های مسجدالنبی است . این ستون میان ستون عایشه و ستون حرس (و دومین ستون از حجره و چهارمین ستون از منبر)  می باشد و دعا کردن و نماز خواندن در کنار آن معروف و مستحب است و رسول خدا نوافل خود را در این جا به جای می آورد و بعضاً «در این جا اعتکاف می فرموده اند» و اکنون نام «اسطوانة التوبه» بر آن است. شهرت این ستون به «ابولبابه» و «توبه» از آن جهت است که ابولبابه (رفاعة بن عبدالمنذر) از صحابه خود را به آن بست و از عمل خویش توبه نمود. عمل او به نقلی تخلف از غزوه تبوک بود و به نقلی دیگر نوعی اطلاع رسانی به دشمن بود، به این ترتیب که او به تقاضای یهود بنی قریظه که به علت خیانت در محاصره مسلمین قرار گرفته بودند ، روانه مذاکره شد و در جواب پرسش آنها که در صورت تسلیم چه اتفاق خواهد افتاد ، با اشاره به گلوی خود به کشته شدن آنها اشاره کرد. ابولبابه در بازگشت از این اطلاع رسانی به دشمن که برخلاف وظیفه اش بود آن چنان پشیمان شد که به قصد توبه مستقیماً به طرف مسجد رفت و خود را به ستونی بست و سوگند خورد تا آب و غذا نخورد مگر این که خداوند توبه اش را بپذیرد. ابولبابه مدت 3 یا 6 یا 7 یا 15 شبانه روز ( بنا بر روایات مختلف ) تنها به جهت ادای فرایض از ستون (و به وسیله همسر یا دخترش) باز می شد تا به حالت بیهوشی در آمد. خداوند توبه اش را  نهایت پذیرفت و خداوند توبه اش را پذیرفت و پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) او را بگشاد. (مجمع البیان، ج 10، ص 197; منهج الصادقین، ج 4، ص 181 و 311; النهایه، ص 291; تاریخ و آثار اسلامی، ص 204)